پیامبر صلّی الله علیه وآله وسلّم همواره دست حضرت زهرا سلام الله علیها را می‌بوسیدند و احترام می‌گذاشتند تا هم به شخصیت ایشان احترام گذاشته باشند و هم افکار غلط آن زمان را از بین ببرند.

فاطمه زهرا سلام الله علیها پس از رحلت رسول خدا صلّی الله علیه وآله وسلّم در مسجد در بالاترین سطح در برابر رفتارهای غیر اسلامی حاکمان ستم‌گر به روشنگری پرداخت و انصار را سرزنش کرد؛ بی شک سیره ی فاطمه زهرا سلام الله علیها، در مبارزه با فساد، الگو برای تمام انسان‌ها است.

وجود امام جواد علیه السلام، رسیدن ایشان به امامت در آن سن کم، و آگاهی به حلال و حرام و احکام الهی و برنامه ی عجیب ایشان در مناظره با مخالفین اعجازی از جانب خداوند بود.

ما نیز باید سعی کنیم که به مسائل فقهی احاطه داشته باشیم و آماده ی مناظره با مخالفین باشیم.

امام حسن عسکری علیه السلام می فرماید: برای آداب انسانی همین بس که آنچه را برای خود نمی پسندی برای دیگران هم روا نداری.

امام علیه السلام می فرماید که انسان نباید با دو چشم متفاوت خود و دیگران را ببیند.

اگر کسی دوست ندارد کسی نگاه آلوده به ناموسش کند او هم نباید نگاه آلوده به دیگران کند.

اگر کسی دوست دارد دیگران غیبت او را نکنند، حق او را ضایع نکنند، به او احترام بگذارند، او نیز باید در مورد دیگران همین گونه باشد.

یکی از دلایلی پذیرش ولایت عهدی توسط امام رضا علیه السلام، اثبات حقانیت اسلام و اهل بیت علیهم السلام در مناظره ها بود که آن حضرت معجزات علمی خویش را آشکار ساخت و با هر دین و کتابی به زبان و کتاب خودش احتجاج کرد.

درباره ی اهمیت عقل در احادیث معصومین علیهم السلام بحث های زیادی وجود دارد؛

از جمله امام حسن مجتبی علیه السلام در این زمینه می فرماید: دنیا و آخرت توسط عقل به دست می آید، اگر انسان عاقل نباشد از هر دو محروم می شود.

یکی از امتیازات مذهب شیعه حجیّت عقل است.

نزدیک بودن به مکتب ائمه فوائد بسیاری دارد؛ که از جمله این است که انسان در پرتو رهنمودهای ائمه علیهم السلام به واقعیات می رسد.

در دوران حکومت بنی امیه انتصاب مدیران بر اساس مال و مکنت و مقام و موقعیت بود، نه تقوا و شایسته سالاری.

تعصبات قومی جای انسان محوری نشست و قدرت در انحصار گروهی خاص قرار گرفت.

امام حسین علیه السلام در چنین شرایطی برای از بین بردن بدعت ها و احیای سنت و سیره ی نبوی صلّی الله علیه وآله وسلّم قیام کرد.

منکرات شرق و غرب عالم اسلام را فراگرفت؛ معروف ها فراموش شد؛ بازماندگان زمان جاهلیت تمام پست ها را اشغال کردند.

صلحا، زهّاد، عبّاد، مهاجرین و انصار از صحنه ی جامعه کنار زده شدند.

در چنین جایی امام حسین علیه السلام با قلب و زبان امر به معروف و نهی از منکر کرد؛ وقتی اینها اثر نکرد، وارد عمل شد و با خون پاکش معروف را آبیاری کرد و منکرها را از بین برد.

... فساد اعتقادی، فساد اجتماعی، فساد اخلاقی، فساد اقتصادی، ظلم و ستم، حضور افراد فاسد و مفسد در مسند حکومت یزید...

امام حسین علیه السلام چرا قیام کرد؟

می فرماید: «إِنَّما خَرجْتُ لِطَلَبِ إلاصلاحِ فی أُمَّةِ جَدّی»آمدم این بساط را برچینم.

پیامبر اکرم صلّی الله علیه وآله وسلّم آن همه زحمت کشید و مردم را از عصر جاهلیت به سوی اسلام هدایت کرد؛ اما این حکومت فاسد یزیدی همه چیز را به عقب بازگرداند.

چرا هر سال واقعه ی کربلا را یادآور می شویم و اشک می ریزیم و مراسم ماتم برپا می کنیم؟

فلسفه این مسأله چیست؟

کربلا یک جریان آشکار از مبارزه حق علیه باطل است؛ لذا اشک ما، اشک مبارزه با ستم و بیدادگری و حمایت از مظلوم و عدل و داد است.

لقب باقر العلوم که به ایشان اعطا شده است برای این است که ایشان علم را شکافتند و در تمامی علوم از قبیل تفسیر، عقائد، فقه، اخلاق و سایر مباحث اسلامی احادیث مهمی بیان فرمودند.

احادیث ایشان به حدی زیاد است که در حالات محمد بن مسلم که از راویان مشهور است نوشته شده است که سی هزار حدیث از امام باقر علیه السلام شنید و نقل کرد که متاسفانه امروزه بسیاری از آن احادیث که از ذخائر گرانبهای اهل بیت علیهم السلام بود به دست ما نرسیده است.

این دنیا در نظر من که علی بن ابی طالبم از یک دانه بلوط که ارزشی نداره بی ارزش تر است.

مردم برای رسیدن به یک مقام کوچکش، سر و دست می شکنند؛ چه هزینه ها، چه فعالیت ها، چه تلاش ها.

می فرماید این مقام، این ثروت های دنیا، این کاخ ها، این زر و زیورها... در نظر من همه بی ارزش است.

چرا؟ روح علی بسیار بزرگ است. این بزرگی روح سبب می شود این دنیا در نظرش کوچک شود.

او با خدا آشناست؛ کسی که با دریا آشناست قطره آب در نظرش ارزشی ندارد. کسی که با نور آفتاب آشناست یک شمع در نظرش اهمیت ندارد.